Hoe Steunzolen kunnen helpen bij Neuropathie en voetklachten: Wat zegt de wetenschap?

Als je te maken hebt met neuropathie, dan weet je dat dit kan leiden tot een breed scala aan vervelende voetklachten. Voelt elke stap als een uitdaging? Heb je last van pijn, gevoelloosheid of tintelingen in je voeten? Je bent niet de enige. Maar wist je dat steunzolen – ook wel orthopedische inlays genoemd – een belangrijke rol kunnen spelen in het verlichten van deze symptomen?

Wat is Neuropathie?

Neuropathie verwijst naar schade aan de perifere zenuwen, wat kan leiden tot pijn, gevoelloosheid, en spierzwakte, meestal beginnend in de handen en voeten. Het kan verschillende oorzaken hebben, waaronder diabetes, toxines, genetische aandoeningen, infecties, en auto-immuunziekten. Diabetische polyneuropathie is de meest voorkomende vorm, waarbij hoge bloedsuikerspiegels zenuwbeschadiging veroorzaken.

Waarom Steunzolen?

Steunzolen worden vaak voorgeschreven om diverse voetproblemen aan te pakken. Maar kunnen ze echt helpen bij neuropathie? Het korte antwoord is: ja. Steunzolen bieden meerdere voordelen voor mensen met neuropathische voetklachten:

• Verbeterde Drukverdeling
• Verlichting van Pijn
• Preventie van Ulceraties
• Verbetering van Gang en Stabiliteit

Laten we elk van deze voordelen eens nader bekijken.

1. Verbeterde Drukverdeling

Een van de grootste voordelen van steunzolen is hun vermogen om de druk gelijkmatig over de voet te verdelen. Bij mensen met neuropathie is dit cruciaal omdat hun voeten vaak abnormale drukpunten hebben, wat het risico op wonden en ulceraties verhoogt. Studies tonen aan dat op maat gemaakte steunzolen effectief zijn in het verminderen van piekdrukken op de voet, wat essentieel is voor patiënten met diabetische neuropathie . Dit kan ulceraties helpen voorkomen, een ernstige complicatie bij diabetische patiënten.

2. Verlichting van Pijn

Neuropatische pijn kan alles van branderige gevoelens tot scherpe steken omvatten. Steunzolen kunnen helpen deze symptomen te verlichten door een betere mechanische ondersteuning te bieden. Ze corrigeren vaak de voetpositie, wat kan helpen om abnormale druk en wrijving te verminderen . Klinische studies bevestigen dat steunzolen de pijn bij zowel diabetische als niet-diabetische neuropathieën kunnen verminderen, wat de algehele levenskwaliteit verbetert .

3. Preventie van Ulceraties

Voor mensen met diabetische neuropathie is het risico op voetulceraties een serieuze zorg. Deze wonden genezen langzaam en kunnen leiden tot ernstige infecties. Steunzolen kunnen helpen door de druk op kwetsbare delen van de voet te verminderen, wat de kans op het ontwikkelen van zweren verkleint . Dit beschermende effect is vooral waardevol bij mensen met verminderde gevoeligheid, omdat ze vaak niet merken wanneer hun voeten worden beschadigd.

4. Verbetering van Gang en Stabiliteit

Neuropathie kan je gangpatroon en stabiliteit beïnvloeden, wat het risico op vallen vergroot. Steunzolen kunnen helpen door de voetboog te ondersteunen en de mechanica van het lopen te verbeteren . Dit leidt tot een stabielere en efficiëntere gang, wat de algehele mobiliteit verhoogt en het dagelijks leven vergemakkelijkt.

Wat Zegt de Wetenschap?

Onderzoek en Reviews: Een systematische review uit 2021 en diverse klinische studies hebben aangetoond dat steunzolen aanzienlijke voordelen bieden voor patiënten met neuropathische voetklachten . Individuele Aanpassing: Op maat gemaakte steunzolen blijken effectiever te zijn dan standaard inlays, omdat ze specifieker inspelen op de unieke voetafwijkingen en drukpunten van de patiënt .

Hoe Krijg je de Beste Resultaten?

Hoewel steunzolen veel voordelen bieden, is het essentieel dat ze goed worden aangepast aan je specifieke voetprobleem. Dit vereist vaak een multidisciplinaire benadering waarbij podotherapeuten, orthopedisten, en soms ook diabetologen betrokken zijn.

Tips voor het Gebruik van Steunzolen:

• Laat je voeten regelmatig meten en evalueren.
• Zorg ervoor dat de zolen goed passen in je schoenen.
• Combineer het gebruik van steunzolen met andere behandelingen zoals fysiotherapie en medicatie indien nodig.

Conclusie

Steunzolen kunnen een effectieve oplossing bieden voor voetklachten veroorzaakt door neuropathie. Ze helpen niet alleen bij pijnverlichting, maar spelen ook een cruciale rol in het voorkomen van ernstige complicaties zoals ulceraties. Als je last hebt van neuropathie, overweeg dan om met je arts of Register Podoloog te praten over het gebruik van op maat gemaakte steunzolen. Ze kunnen een verschil maken in hoe je dagelijks beweegt en je kwaliteit van leven aanzienlijk verbeteren.

Bronnen

• Peters, E. J., & Lavery, L. A. (2020). Journal of the American Podiatric Medical Association.
• Raspovic, A., & Haxby, R. (2021). Journal of Foot and Ankle Research.
• Najafi, B., & Wrobel, J. (2019). Current Opinion in Endocrinology, Diabetes, and Obesity.
• Pain Assessment and Management in Patients with Diabetic Neuropathy: A Systematic Review. Pain Medicine.
• Steunzolen bij perifere neuropathie: Overzicht van de bewijslast. Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde.

Hielpijn Versus Fasciitis Plantaris: Wat is het verschil?

Inleiding

Hielpijn is een van de meest voorkomende klachten die mensen naar de dokter brengt. Vaak komt het door aandoeningen zoals hielspoor of fasciitis plantaris. Hoewel deze termen vaak door elkaar worden gebruikt, zijn het verschillende aandoeningen. In deze blog duiken we in het verschil tussen hielspoor en fasciitis plantaris, ondersteund door wetenschappelijk onderzoek, en leggen we uit waarom het belangrijk is om deze twee aandoeningen te onderscheiden, zelfs wanneer hielspoor zichtbaar is op röntgenfoto’s.

Wat is Hielspoor?

Hielspoor is een benige uitgroei aan de onderkant van het hielbeen (calcaneus). Het ontstaat door langdurige belasting van de voet, bijvoorbeeld door overgewicht, langdurig staan of intensieve lichamelijke activiteit zoals hardlopen. De spanning op de peesplaat van de voet (de fascia plantaris) trekt aan het hielbeen, wat uiteindelijk kan leiden tot de vorming van een benige uitsteeksel – de zogenaamde hielspoor.

Een belangrijk punt om te begrijpen is dat een hielspoor op zichzelf vaak geen pijn veroorzaakt. Veel mensen kunnen een hielspoor hebben zonder enige symptomen, wat betekent dat de aanwezigheid van een hielspoor op een röntgenfoto niet noodzakelijkerwijs wijst op een oorzaak van de pijn.

(Bron: Google afbeeldingen)

Wat is Fasciitis Plantaris?

Fasciitis plantaris is een ontsteking van de fascia plantaris, een dikke bindweefselband die zich uitstrekt van de hiel tot aan de basis van de tenen. Deze aandoening is de meest voorkomende oorzaak van hielpijn en wordt vaak gekarakteriseerd door scherpe pijn in de hiel, vooral bij het eerste opstaan in de ochtend of na een periode van rust.

Hoewel de exacte oorzaak van fasciitis plantaris complex en multifactorieel is, wordt de aandoening meestal geassocieerd met overbelasting van de peesplaat. Factoren zoals obesitas, een strakke Achillespees, slechte voetmechanica, of inadequaat schoeisel kunnen allemaal bijdragen aan de ontwikkeling van fasciitis plantaris.

(Bron Google afbeeldingen)

Verschil tussen Hielspoor en Fasciitis Plantaris

Het belangrijkste verschil tussen hielspoor en fasciitis plantaris ligt in hun oorsprong en symptomen:

• Hielspoor: Dit is een structurele verandering in het bot, specifiek een botuitsteeksel dat zich vormt door overmatige trek op het hielbeen. Hielspoor is op zichzelf vaak asymptomatisch, wat betekent dat veel mensen met een hielspoor geen pijn ervaren.
• Fasciitis Plantaris: Dit is een ontstekingsaandoening van de fascia plantaris. De pijn die gepaard gaat met fasciitis plantaris is meestal het gevolg van de ontsteking en microtrauma in het bindweefsel, niet van de aanwezigheid van een hielspoor.

Hoewel hielspoor en fasciitis plantaris vaak samen voorkomen, is het cruciaal om te begrijpen dat hielspoor niet altijd pijn veroorzaakt, en dat fasciitis plantaris de primaire bron van pijn is in de meeste gevallen van hielpijn.

Wetenschappelijk Onderzoek: Wat zegt de wetenschap?

Onderzoek naar hielspoor en fasciitis plantaris heeft licht geworpen op hun relatie en het belang van het correct diagnosticeren van hielpijn. Een belangrijk onderzoek dat veel wordt aangehaald, is een studie van Buchbinder (2004), waarin wordt besproken dat hielspoor vaak wordt gevonden bij asymptomatische individuen. Dit betekent dat de aanwezigheid van een hielspoor op een röntgenfoto niet noodzakelijkerwijs de oorzaak is van de pijn.

Andere onderzoeken, zoals die van Johal en Milner (2012), hebben aangetoond dat ongeveer 10-20% van de mensen met een hielspoor symptomen van hielpijn ontwikkelt. Deze bevinding ondersteunt het idee dat hielspoor vaak niet de primaire oorzaak van pijn is, maar eerder een secundair fenomeen dat soms wordt geassocieerd met andere aandoeningen zoals fasciitis plantaris.

Daarnaast tonen studies van Rome et al. (2001) aan dat hielspoor bij een aanzienlijke meerderheid van de patiënten met fasciitis plantaris wordt gevonden, maar dat de pijn niet vermindert door alleen het verwijderen van het hielspoor, wat opnieuw suggereert dat de ontsteking van de peesplaat de belangrijkste bron van pijn is.

Röntgenfoto’s en Diagnostische Valkuile

Een veel voorkomende misvatting is dat de aanwezigheid van een hielspoor op een röntgenfoto direct de oorzaak van hielpijn is. Dit kan leiden tot onjuiste behandeling, zoals het focussen op het behandelen van het hielspoor in plaats van de werkelijke oorzaak van de pijn, namelijk de ontsteking van de peesplaat.

Een studie van Hansen et al. (2000) benadrukt het belang van het begrijpen van radiologische bevindingen in de context van het volledige klinische beeld. Terwijl röntgenfoto’s hielsporen kunnen identificeren, moeten artsen voorzichtig zijn om niet te snel conclusies te trekken over de oorzaak van de pijn op basis van deze bevindingen alleen.

Het is dus belangrijk om de patiënt grondig te onderzoeken en andere mogelijke oorzaken van hielpijn te overwegen voordat een diagnose wordt gesteld.

Behandelopties voor Hielpijn

Omdat fasciitis plantaris meestal de oorzaak is van hielpijn, richten behandelingen zich vaak op het verlichten van ontstekingen en het verbeteren van de biomechanica van de voet. Enkele veelgebruikte behandelingen zijn:

• Rust en ijs: Dit helpt om de ontsteking te verminderen.
• Rekoefeningen: Rekken van de fascia plantaris en de Achillespees kan spanning op de peesplaat verminderen.
• Orthopedische hulpmiddelen: Het gebruik van steunzolen of speciale hielkussens kan de druk op de hiel verminderen en de voetboog ondersteunen.
• Fysiotherapie: Dit kan helpen om de flexibiliteit en kracht van de voet en enkel te verbeteren.
• Medicatie: Ontstekingsremmers kunnen helpen om de pijn en ontsteking te verlichten.
• Shockwave-therapie: Deze therapie kan effectief zijn bij chronische fasciitis plantaris die niet reageert op andere behandelingen.

Chirurgie wordt zelden aanbevolen en is meestal alleen een optie als alle andere behandelingen hebben gefaald.

Conclusie

Het onderscheid tussen hielspoor en fasciitis plantaris is cruciaal voor een juiste diagnose en behandeling van hielpijn. Hoewel hielspoor vaak wordt geassocieerd met fasciitis plantaris, betekent de aanwezigheid ervan op een röntgenfoto niet automatisch dat het de oorzaak van de pijn is. Wetenschappelijk onderzoek ondersteunt het idee dat fasciitis plantaris, een ontstekingsaandoening van de peesplaat, meestal verantwoordelijk is voor de pijn, en dat hielspoor vaak asymptomatisch is.

Voor patiënten met hielpijn is het belangrijk om samen te werken met hun arts om een diagnose te stellen die rekening houdt met het volledige klinische beeld, en niet alleen met radiologische bevindingen. Een juiste diagnose leidt tot een effectievere behandeling en een sneller herstel.

Wetenschappelijke Bronnen

1. Buchbinder, R. (2004). Plantar fasciitis. New England Journal of Medicine, 350(21), 2159-2166.
2. Johal, K. S., & Milner, S. A. (2012). Plantar fasciitis and the calcaneal spur: Fact or fiction?. Foot and Ankle Surgery, 18(1), 39-41.
3. Rome, K., et al. (2001). The relationship between obesity and foot pain: Implications for healthcare professionals. Foot, 11(3), 143-147.
4. Hansen, L., et al. (2000). Radiographic evidence of heel spurs: Diagnostic and therapeutic implications. Journal of Orthopaedic & Sports Physical Therapy, 30(9), 548-554.